Na zbiór „Smok w powidłach” składają się różnorodne teksty, wierszem i prozą, ułożone w kilku tematycznych częściach. Zaczynamy od kuchni, w której przecież jest najmilej, czytamy różne „Domowe wieści” o dzieciach oraz kotkach i innych zwierzętach, potem czas na spotkanie z naturą i zwariowane historyjki „Bez piątej klepki”, by skończyć bajkowymi kołysankami przed snem. Znajdziemy tu znane, m. in. z serii „Poczytaj mi, mamo” opowiadania takie jak „Agnieszka opowiada bajkę”, czy „Placek Zgody i Pogody”, sentymentalne wspomnienia z dzieciństwa z cyklu „Kiedy byłam mała...”, przezabawne limeryki, śmieszne rymowanki i urocze, pogodne wiersze. Sporo tu humoru np. „Kucharka (wiersz po przekręcalsku)” oraz „Bzdurniej, czyli turniej bzdur”, które u nas w rodzinie wywołują za każdym razem lawinę chichotów. Z radością też dowiedzieliśmy się „Co mówił Foksio”, poznaliśmy „Druhnę ciotunię”, „Liska Maciusia” i „Ziutka”. Utwory Papuzińskiej są bardzo bliskie dziecięcemu postrzeganiu świata, emocjom i wyobraźni najmłodszych. Pokazują świat oczami dziecka, a czasem nawet oczami psa. Przybliżają magię codzienności, przedstawiają zwykłe rzeczy w nieco inny sposób. Krzewią wartości związane z domem, rodziną, przyjaźnią, przyrodą. Warto podkreślić, że teksty tej autorki, choć powstające na przestrzeni kilkudziesięciu lat, nie są staroświeckie, a wręcz można pokusić się o epitet „ponadczasowe”. Klasyka jednym słowem! (http://polscyautorzy.pl/index.php/recenzje/655-joanna-papuzinska-smok-w-powidlach-wydawnictwo-literatura)